Across the Lake

Australië - “...Ik veronderstel dat ik dezelfde dingen zou kunnen zeggen over opgroeien in Australië, dat iedereen, waar dan ook opgroeit, zou kunnen zeggen. Het is en blijft mijn thuis. Om precies te zijn herinner ik me dat ik uit mijn raam keek over een veld met geel gras en het langzame, hete geluid van een krassende ekster hoorde. "Ahh, Ahh, Ahhhhhh" Later ontdekte ik de kleur en schoonheid van ons land, de opwindende mensen die er zijn om te ontmoeten, de prachtige plekken, zowel natuurlijke als door de mens gemaakte om te bezoeken. De chaos, kleur en diversiteit...” - The Memoirs of Miss Lou pg. 14

Huacachina Oasis Village, Peru - “...De oase van Huacachina is een plek die druipt van de rust. Ik had het geluk een stel te ontmoeten dat daar tijdens mijn verblijf in Peru reisde. Ik ontdekte dat ik, zittend bij de lagune, kijkend naar de zonsondergang, de tijd kon nemen om na te denken over mijn reis tot nu toe en te plannen wat er zou komen. Het gaf me vooral de tijd om in het heden te zijn, een drankje te delen met nieuwe vrienden en te waarderen wat ik had…” - The Memoirs of Miss Lou pg. 44

Caïro - Egypte - “...Egypte is een plaats van menselijke evolutie. Het voelt alsof het alles vertegenwoordigt waar we vandaan komen, ons fundamentele menselijke fundament. Een chauffeur vertelde me ooit dat als je in Caïro wilt rijden, je drie dingen nodig hebt: een goed hoofd, een goed hart en een goede hoorn. Als je ooit gaat, weet je wat hij bedoelde. Het is een stad die je met je hart door de straten leidt, overal mensen die je aandacht trekken voor dit of dat. In de markten en winkels kwam dit het meest voor, en afdingen over een oud artefact of kostbaar beeldhouwwerk, alleen voor ons beiden om een show op te zetten om het slechte einde van de deal te krijgen, maakt deel uit van de magie ..." - The Memoirs van juffrouw Lou blz. 233

Mexico - “...Muren worden vaak gezien om anderen buiten te houden, of om sommigen binnen te houden. Tijdens mijn reizen in Mexico ontmoette ik een familie die muren gebruikte om mensen samen te brengen. Elke avond stond hun huis open voor iedereen die binnen wilde komen, werd eten aangeboden en elke avond werd er een nieuw gezin gevormd. Een van mededogen, liefde en begrip. Waar oordelen aan de deur werden gelaten en gelijkheid ieders recht was. In die familie zag ik onze enige toekomst, en in het nieuws kon ik alleen ons einde zien...” - The Memoirs of Miss Lou pg. 189